Doktordu. Günleri hastanede geçiyordu. Eve yorgun

Doktordu. Günleri hastanede geçiyordu. Eve bitkin argın dönüyordu her gün. İnsanlar doktorları rahat rahat yaşam yaşayan kişiler olarak bilirler hep. Oysa en stresli yaşam kim bilir onların yaşamıydı..

İki çocuğu ve karısı ile birlikte mutlu bir hayatları vardı. Bütün gelirlerini ve giderlerini bu üç, bir de kendi dört kişiye bakılırsa planlamıştı. Bu şekilde planlı yaşamazlarsa bigün ekonomik sıkıntıçekebilirlerdi. Sevgi dolu bir kalbi vardı. Çocuklarını ve karısını çok seviyordu. Karısı da iyi bir insandı. Hele hele bu iyilik ve güzelliği çocuklarına aşılamaya çalışması, onu bir kuyumcu kadar hassas yapmıştı. Adeta işliyordu bir gergef gibi ruhlarını çocuklarının. Bu bu şekilde giderken, mutlulukları yolundayken bigün içlerine sıkıntı ateşi düşürecek bir şey oldu. Bir ihtimal pek o denli mühimsenecek bir şey değildi ama onlara nazaran ekonominin bu kadar enflasyonla basınç yaptığı bir devirde bu büyük bir konu idi. Üç dört aylık hamileydi karısı. Hiç beklenmedik bu haber karşısında ikisi de şoke olmuştu. Bütün planları, hayatlarının programı altüst olacaktı böylelikle. Içlerindeki sıkıntı gün geçtikçe büyüyordu. Bu çocuğu istemiyorlardı. Doğmaması gerekti bu miniğin. Hayatlarını bunalıma sokacak bu misafirin evlerine ayak basmaması her şeyden daha iyi olacaktı..